marx'ın "din toplumların afyonudur" cümlesinden türetilmiş bir semi-literate mavrası.
bu cümlenin geçtiği ortamlarda prim yapması muhtemelen konular arasında
benito mussolini'nin 1934 dünya kupası'nda 4 tane transferle italya milli takımını şampiyon yapması,
adolf hitler'in admira wacker adında bir propaganda takımının olması,
21 kasım 1973 şili sscb maçının neden oynanamadığı, general franco-real madrid-barcelona üçlüsünün maceraları falan yer almaktadır...
tıpkı evrildigi "din toplumların afyonudur" gibi, öyle basit bir cümle değildir. hem destekleyen, hem de karşı çıkan çok fazla düşünce üretilebilir.
ancak her semi-literate refleksi gibi yüzeysel bir şekilde, iktidarların futbolu toplumları uyutmak için dizayn ettiği fikrine çapa ile bağlı şekilde hayatına devam eder bu cümle.
hatta daha bir "anarşist" takılan aydınımsı kesim "futbol yığınların afyonudur" der. açık kaynaktan kolaylıkla ulaşılabilen, futbol takip ettiği için bu cümleyle başlayan uzun konuşmasında aklınca dalga geçeceği insanların dahi fark ettiği ilişkileri dünyanın sırrını veriyormuş havasında anlatır.
doğrudur, günümüzde hayatın kendisi bile insanlara futbol kadar yoğun duygular yaşatamaz. bu yönüyle bakınca futbol afyon ile büyük benzerlik göstermektedir.
ancak öte yandan
bill shankly'nin dediği gibi; futbol bir ölüm kalım meselesi değil, ondan öte bir şeydir...
gayrımeşrudan edindiği zenginliği görgüsüzlüğe tahvil eden bir sonradan görmenin, bir siyasinin ağzından çıkan saçma sapan bir cümlenin, bir televizyon programının/dizisinin insanların gündelik gündemini belirlediği bir ortamda futbolun günah keçisi olması biraz haksızlıktır...
