330
babamla izlediğim ilk avrupa maçı uefa kupası finaliydi. ikincisi de bu maçtı. maç başlığını görünce çok duygusallaştım. babamla sözleşmiştik öncesinden. gelip beni evden almıştı. annem geç döneceğim için izin vermemişti ama ağlaya zırlaya kabul ettirmiştim. her şeye ağlayan bir çocuk olmadığım için ağladığım muhakkak çok önemli bir olay olurdu. saçlarımı sarı kırmızıya boyamıştık maç saatine yakın. herkesin bakıp bakıp beni gösterdiğini hatırlıyorum. kewell'ın golünde çok sevindiğimizi hatırlıyorum. sabri'nin golünde hele yıkılmıştı ortalık. düşünüyorum da belki herkes uefanın geleceğini hissetmişti o sezon. güzel maçtan öte güzel bir gündü.
