62
aslında döneminde taraftarın hasıdır. futbol endüstriyelleşmeden önce fanatik taraftarın üstünde en fazla takımının atkısı olurdu. doğru tabir olursa normal sivil giderlerdi stada. bu konuyla ilgili zaman zaman çeşitli bloglarda yazılar okumuşumdur. özellikle ingiltere'den fotoğraflar kullanılmıştır. en koyu fanatiklerin olduğu tribünde herkes alışverişe gider gibi giyinmiştir, bazılarının boynunda takımın atkılarını görürsünüz.
neyse zamanla kurallar değişti. artık tribünde takımın rengi isteniyor. forma satışlarına yönlendiriliyor taraftarlar. bu hem kulübe maddi kazanç sağlıyor hem de tribün görselliği açısından taraftarı memnun ediyor. gerçi şu dönem stada giden adamın o bahsettiğim sadece atkı taşıyan taraftarla aynı ruh halinde olmadığını da hesaba katmak lazım. bir parantez de amerika'ya açmak isterim. o pasif bulunan eleştirilen amerikalı taraftarlar gerek futbol gerek basketbol maçlarında sanki aynı tişörtü giymişçesine tek renk görüntü oluştururlar. kıskanılasıdırlar.
imza: her maça üzerinde formasıyla giden bir galatasaray taraftarı
neyse zamanla kurallar değişti. artık tribünde takımın rengi isteniyor. forma satışlarına yönlendiriliyor taraftarlar. bu hem kulübe maddi kazanç sağlıyor hem de tribün görselliği açısından taraftarı memnun ediyor. gerçi şu dönem stada giden adamın o bahsettiğim sadece atkı taşıyan taraftarla aynı ruh halinde olmadığını da hesaba katmak lazım. bir parantez de amerika'ya açmak isterim. o pasif bulunan eleştirilen amerikalı taraftarlar gerek futbol gerek basketbol maçlarında sanki aynı tişörtü giymişçesine tek renk görüntü oluştururlar. kıskanılasıdırlar.
imza: her maça üzerinde formasıyla giden bir galatasaray taraftarı
