58
üniversitedeki ve dolayısıyla yerleşik olarak istanbul'daki ilk senemde yaşadığım tarif edilemez duygulara ev sahipliği yapan maç. yeni açık tribününün numaralı tarafında bir kadının cep telefonu radyosundan -ki muhtemelen de radyo kaçak yayın yapıyordu, gol haberi en son bize geldi :), 20-25 kişi 'bitti' kelimesini beklediğimiz maçtır. kitlenen telefonların arasında şans eseri babamla konuşmayı başarmam ve ona, sanki maçı uzatan oymuş gibi 'ne 16dk'sı, dalga mı geçiyorsun?' diye höykürdüğüm maçtır. kısacası çok güzel bir maçtır, anlat anlat bitmez.
