taraftarlık babadan değil amcadan dayıdan geçer

şahsım özelinde geçerli olan ifade. uydurma olduğu intibası yaratabilecek bir hikayesi de vardır.

babamı da kendisi gibi beşiktaşlı yapmış olan rahmetli dedem hafızlığı olan bir cami hocasıydı. bir biçimde galatasaraylı olmayı beceren amcam özelinde hüsrana uğrayınca muhtemelen işi sıkı tutmak ve beni de beşiktaşlı yapmak niyetindeydi. hikayenin tüm aile üyelerimce anlatılan devamı ise şöyle: doğduktan hemen sonra eve getirilmişim. herhalde bir çeşit adet olmalı ki kulağıma önce ezan okunması sonra da adımın söylenmesi planlanmış. bu işi üstlenecek olan dedem beni kucağına aldığında amcam bir anda ayaklanmış ve kundaklanmış vaziyetteki beni kapmış. daha adım bile söylenmeden kulağıma bir galatasaray marşı okumuş; sonra da "buyur" diyerek geriye teslim etmiş.

nihayetinde işte buradayım.