107
2007-2008 ve 2014-2015 sezonu şampiyonlukları.
2008'deki kupa, ali sami yen'de kazanılan son şampiyonluk kupası olması ve benim içeride-dışarıda neredeyse hiç maç kaçırmadığım bir sezonda gerçekleşmesi sebebiyle çok kıymetli. ali sami yen'e ve tribüne o kadar açtım ki, buz gibi havada taş çatlasın 1.000 kişinin geldiği brugge ile oynanan hazırlık maçına bile gitmiştim o sezon. 11 türk ile türkiye kupası'nda kadıköy'de farklı galibiyetin kaçırılıp 0-0 ile dönülmesi, feldkamp'ın 4 nisan 2008'deki istifası, ertesi gün oynanan gençlerbirliği deplasmanında alınan galibiyetle başlayan teknik direktörsüz (cevat güler'in hakkını yemek istemem ama takımı o yönetmiyordu) galibiyet serisi, servet çetin'in o sezon özelinde muhteşem performansı, "şampiyonluk için 6'da 6 istiyoruz!" pankartı, ali sami yen'de 1-0 kazanılan fenerbahçe maçı, 5-3 kazandığımız sivasspor deplasmanı vs. sezonun ikinci yarısına dört-beş yıllık hikaye sığmıştı. fenerbahçe'nin şampiyonlar liginde çeyrek final yaparak nisan ayını gördüğü, yarı final için de chelsea'yi londra'da epey zorladığı bir sezonda ligi kazanmak, üstelik teknik direktörsüz kazanmak olağanüstü bir başarıydı.
2014-2015 sezonu da arena yılları özelinde içeride-dışarıda en çok maça gittiğim sezondur. 2008'e benzer şekilde, nisan-mayıs 2015 periyodundan da çok sayıda hikaye çıkar. her şeyden öte sezonun 1. haftasında başkanımız ünal aysal, 18.haftasında duygun yarsuvat, 34.haftasında dursun özbek. bursa deplasmanına ünal aysal - cesare prandelli ile gidildi sezonun ilk haftası; sezonun son haftası ise şampiyon takım sıfatıyla dursun özbek - hamza hamzaoğlu ile rize'ye gidildi ve sezon tamamlandı. "böyle şey mi olur?" diye hala kendi kendimi sorgularım bu konuda ama olmuştu. rize'ye şampiyon giden takım, 3 gün sonra bursa'da bursaspor'a karşı türkiye kupası'nı da kazanmıştı. hamza hamzaoğlu'nu gelişi, hakan balta'nın golüyle 1-0 kazanılan gaziantepspor maçı, sneijder'in gençlerbirliği ve beşiktaş maçları performansı, 2008'in çok benzeri bir galibiyet serisi ile son düzlükte kupaya yürümemiz vs. içinde bir çok hikaye barındıran, figürlerin sürekli değişiklik gösterdiği, tansiyonu yüksek bir sezon idi. benim de sevdiğim şampiyonluk şekli budur.
2017-2018 sezonunda fatih terim'in galatasaray'a geri döndüğü 21.12.2017 gecesi ve 2018-2019 sezonundaki hocanın daha sonrasında şampiyonluğun manşeti haline gelen "8'de kapanır, 18'de" söylemi de elbette çok önemliydi ama her iki yılda da içimde o şampiyonluk ateşini, hırsını, tansiyonunu yeterince yaşayamamıştım. o yüzden "çok sevindim, çok anlamlıydı benim için" diyemiyorum. benim nazarımda 2008 1. sırada, 2015 de 2. sıradadır.
2008'deki kupa, ali sami yen'de kazanılan son şampiyonluk kupası olması ve benim içeride-dışarıda neredeyse hiç maç kaçırmadığım bir sezonda gerçekleşmesi sebebiyle çok kıymetli. ali sami yen'e ve tribüne o kadar açtım ki, buz gibi havada taş çatlasın 1.000 kişinin geldiği brugge ile oynanan hazırlık maçına bile gitmiştim o sezon. 11 türk ile türkiye kupası'nda kadıköy'de farklı galibiyetin kaçırılıp 0-0 ile dönülmesi, feldkamp'ın 4 nisan 2008'deki istifası, ertesi gün oynanan gençlerbirliği deplasmanında alınan galibiyetle başlayan teknik direktörsüz (cevat güler'in hakkını yemek istemem ama takımı o yönetmiyordu) galibiyet serisi, servet çetin'in o sezon özelinde muhteşem performansı, "şampiyonluk için 6'da 6 istiyoruz!" pankartı, ali sami yen'de 1-0 kazanılan fenerbahçe maçı, 5-3 kazandığımız sivasspor deplasmanı vs. sezonun ikinci yarısına dört-beş yıllık hikaye sığmıştı. fenerbahçe'nin şampiyonlar liginde çeyrek final yaparak nisan ayını gördüğü, yarı final için de chelsea'yi londra'da epey zorladığı bir sezonda ligi kazanmak, üstelik teknik direktörsüz kazanmak olağanüstü bir başarıydı.
2014-2015 sezonu da arena yılları özelinde içeride-dışarıda en çok maça gittiğim sezondur. 2008'e benzer şekilde, nisan-mayıs 2015 periyodundan da çok sayıda hikaye çıkar. her şeyden öte sezonun 1. haftasında başkanımız ünal aysal, 18.haftasında duygun yarsuvat, 34.haftasında dursun özbek. bursa deplasmanına ünal aysal - cesare prandelli ile gidildi sezonun ilk haftası; sezonun son haftası ise şampiyon takım sıfatıyla dursun özbek - hamza hamzaoğlu ile rize'ye gidildi ve sezon tamamlandı. "böyle şey mi olur?" diye hala kendi kendimi sorgularım bu konuda ama olmuştu. rize'ye şampiyon giden takım, 3 gün sonra bursa'da bursaspor'a karşı türkiye kupası'nı da kazanmıştı. hamza hamzaoğlu'nu gelişi, hakan balta'nın golüyle 1-0 kazanılan gaziantepspor maçı, sneijder'in gençlerbirliği ve beşiktaş maçları performansı, 2008'in çok benzeri bir galibiyet serisi ile son düzlükte kupaya yürümemiz vs. içinde bir çok hikaye barındıran, figürlerin sürekli değişiklik gösterdiği, tansiyonu yüksek bir sezon idi. benim de sevdiğim şampiyonluk şekli budur.
2017-2018 sezonunda fatih terim'in galatasaray'a geri döndüğü 21.12.2017 gecesi ve 2018-2019 sezonundaki hocanın daha sonrasında şampiyonluğun manşeti haline gelen "8'de kapanır, 18'de" söylemi de elbette çok önemliydi ama her iki yılda da içimde o şampiyonluk ateşini, hırsını, tansiyonunu yeterince yaşayamamıştım. o yüzden "çok sevindim, çok anlamlıydı benim için" diyemiyorum. benim nazarımda 2008 1. sırada, 2015 de 2. sıradadır.
