15362
moderasyondaki görevimden ayrıldıktan sonra okumayı tamamen bıraktığım sözlük. yaklaşık 1 yıldır bütün gün online olsam da bir sosyal medya platformu gibi sadece açık olmak için açık duruyor önümde. ne yazılan her şeyi okuyabilecek kadar odağım kaldı, ne de sinirlenmeden okuyabilecek ruh sağlığım.
hatta çoğu zaman yazdıktan sonra da hafif bir pişmanlık olmuyor değil ama, yazmak her şeye rağmen bir ihtiyaç işte...
bu kırgınlık bu yorgunluk nereye kadar gidecek bilemiyor olsam da, muhtemelen tedavisini de gördüğüm obsesyonun bir getirisi hala buralara sürünüyor olmak.
bu entryden dolayı gelecek mesajı, mesajı kimin atacağını ve ne yazacağını bilmek bile bir yorgunluk meselesi artık. saçma sapan insanların tweetlerime attığı beğeniler ve sırf ortak paydamızdan ötürü engelleyemiyor olmak da bir yorgunluk meselesi...
eskisi kadar depresif değilim ama umudum da beklentim de kalmadı. zaten depresif olmak için bile iyi kötü bir beklentiye hırsa vs. sahip olmak lazım ki boşa gittiğini görüp o duygu değişimini yaşayabilsin insan...
sırtımda çok fazla yük var ama hiçbirini atacak cesaretim yok sanırım...
hatta çoğu zaman yazdıktan sonra da hafif bir pişmanlık olmuyor değil ama, yazmak her şeye rağmen bir ihtiyaç işte...
bu kırgınlık bu yorgunluk nereye kadar gidecek bilemiyor olsam da, muhtemelen tedavisini de gördüğüm obsesyonun bir getirisi hala buralara sürünüyor olmak.
bu entryden dolayı gelecek mesajı, mesajı kimin atacağını ve ne yazacağını bilmek bile bir yorgunluk meselesi artık. saçma sapan insanların tweetlerime attığı beğeniler ve sırf ortak paydamızdan ötürü engelleyemiyor olmak da bir yorgunluk meselesi...
eskisi kadar depresif değilim ama umudum da beklentim de kalmadı. zaten depresif olmak için bile iyi kötü bir beklentiye hırsa vs. sahip olmak lazım ki boşa gittiğini görüp o duygu değişimini yaşayabilsin insan...
sırtımda çok fazla yük var ama hiçbirini atacak cesaretim yok sanırım...
