483
neşet ertaş’ın şarkısında da söylediği gibi “biri anam biri yarim” mevzusunu yaşıyorum 14 aydır. seçil yapmak zorunda kaldım ve ben eşimi, çocuklarımı seçtim. çünkü yıllardır “çocuğumu koruyorum çünkü onu çok seviyorum” adı altında ebeveynlerimin bana yaşattığı psikolojik şiddetten bıktım usandım. elbette üzerimde haklarının olduğunun farkındayım. 14 ay boyunca aramadım sormadım. üçüncü kişiler tarafından uçurduları haberlerle “evlatlıktan reddedilme” tehdidine maruz kaldım. belki komik gelebilir ama “esra erol’a çıkarız seni cümle aleme rezil ederiz” tehdidini bile duydum. defterden sildim dedim ta ki geçen cuma babamın hastanede yattığını duyana kadar. şimdi telefonun bir ucunda halini, sağlığını soruyorum. aylar öncesinde yaptığımız tatil programını lanet ekonomik şartlar nedeniyle iptal edemedim. biter bitmez yanlarına gideceğim. yine aynı şeyleri yaşatacaklar mı endişesiyle yaşamaya devam edeceğim. zor sözlük. aslında kolay ama zor olan basit oynamak, futbol gibi…
