46
çocukluğumda 6-0 hezimetini yaşadım uyuyuna kadar ağladım, fenerbahçe harika kadrolar kurarken bam orta sahaları, sacma sapan kaleciler vs ile geçti ilk gençliğim. bir gol averajla kaybedilen şampiyonluk da gördüm, denizli faciası şampiyonluğumuzu da. galatasaray'a tam yakışan baskanlar da gördüm. o koltukta oturduğu her dakika kahrolduğum başkanlar da. velhasıl bir çoğunuz gibi hiçbirinde galatasaray'a küsmedim. hep aklıma şu söz geldi:
"hadi bana küstün, ahmet'e, mehmet'e küstün, ulan galatasaray'a nasıl küseceksin?
o yüzden armaya küsülmez!
"hadi bana küstün, ahmet'e, mehmet'e küstün, ulan galatasaray'a nasıl küseceksin?
o yüzden armaya küsülmez!
