173
derbi tarihinin en ezici maçlarından birisi. fenebahçe bu skordan sonraki psikolojiyi çok iyi kullanmış ve bu skordan sonraki 4 sene de 3 şampiyonluk ve sonrasında şampiyonlar ligi çeyrek finali yaşamıştır.
ama fenerbahçenin en büyük hatası ise bu maçın psikolojik tarafını çok gereksiz fazla uzatmasıydı. 1995 yılından sonra doğan çocukların(ben dahil) bu maçı izleme şansı olmadığı halde bu çocuklara bu skorun çok önemli olduğu sürekli aşılandı. yaşıtlarım olan fenerbahçelilerin bu skoru görmedikleri halde, psikolojik üstünlüğü bilmedikleri halde 16 yıl boyunca konuştuğuna şahit oldum ve hala oluyorum.
işte tam da sorun burada başlıyor. fenerbahçe bir neslini 6-0’lık skoru gereğinden fazla uzatarak ve bunun çok önemli bir başarı olduğunu onlara inandırarak geleceğini kaybetti. galatasaray’ın her başarısından sonra bu skoru ortaya atarak taraftarlarını daha başarılı bir iş yaptığına inandırdı ve o taraftarlarından yeni başarılar için oluşacak mücadeleyi göremedi.
23 şubat 2020 fenerbahçe galatasaray maçı‘ndan önceki seromoniyi hatırlıyorsunuzdur. galatasaray’lı oyuncuların önünde olan 9-10 yaşındaki küçücük çocuklar istiklal marşı sırasında elleriyle 6 işareti yapıyordu. çocuklar tertemizdir. ebeveynleri tarafından onlara ne söylenirse, nasıl eğitilirse hayatını da o şekilde yaşar. ebeveynlerinin de futbol çerçevesi içinde bu çocuklara ne söylediği aşikar. kendi doğumlarından 10 yıl önce oluşan skoru en büyük başarı olarak gören minikler gönül verdiği renkleri daha ileriye götürmek için neden çabalasın ki ? onlar zaten en büyük başarının kendilerinde olduğunu zannediyorlar. neden mücadele versinler ki ?
ama fenerbahçenin en büyük hatası ise bu maçın psikolojik tarafını çok gereksiz fazla uzatmasıydı. 1995 yılından sonra doğan çocukların(ben dahil) bu maçı izleme şansı olmadığı halde bu çocuklara bu skorun çok önemli olduğu sürekli aşılandı. yaşıtlarım olan fenerbahçelilerin bu skoru görmedikleri halde, psikolojik üstünlüğü bilmedikleri halde 16 yıl boyunca konuştuğuna şahit oldum ve hala oluyorum.
işte tam da sorun burada başlıyor. fenerbahçe bir neslini 6-0’lık skoru gereğinden fazla uzatarak ve bunun çok önemli bir başarı olduğunu onlara inandırarak geleceğini kaybetti. galatasaray’ın her başarısından sonra bu skoru ortaya atarak taraftarlarını daha başarılı bir iş yaptığına inandırdı ve o taraftarlarından yeni başarılar için oluşacak mücadeleyi göremedi.
23 şubat 2020 fenerbahçe galatasaray maçı‘ndan önceki seromoniyi hatırlıyorsunuzdur. galatasaray’lı oyuncuların önünde olan 9-10 yaşındaki küçücük çocuklar istiklal marşı sırasında elleriyle 6 işareti yapıyordu. çocuklar tertemizdir. ebeveynleri tarafından onlara ne söylenirse, nasıl eğitilirse hayatını da o şekilde yaşar. ebeveynlerinin de futbol çerçevesi içinde bu çocuklara ne söylediği aşikar. kendi doğumlarından 10 yıl önce oluşan skoru en büyük başarı olarak gören minikler gönül verdiği renkleri daha ileriye götürmek için neden çabalasın ki ? onlar zaten en büyük başarının kendilerinde olduğunu zannediyorlar. neden mücadele versinler ki ?
