279
canlı olarak izlediğim en güzel golün tam da önümdeki kaleye atıldığı, mabedin havasını soluma fırsatı bulduğum son maç. bilet sabahlaması, araç bulması, gidişi, kendisi ve dönüşü ile nice güzel anılar bırakmıştır. 4 gün önce sezon sonu küme düşecek kocaelispor'dan mabedde 5 yenmiş, skibbe "skip bıraktı" manşetleri eşliğinde hayatımızdan çekip gitmiş, sabri sarıoğlu bol bol sinkaflı tezahüratların hedefi olmuş falan. "biz zor günlerin adamıyız" lafının sahibi bülent korkmaz tam da zor günlerin ortasında ateşten gömleği giymiş, 25 yıllık kariyeri 3 ayda sırf birilerinin eli rahatlasın diye heba etme uğruna. "saraçoğlu'nda uefa'yı alacağız galatasaray" motivasyonuyla kolayca bir otobüsü dolduracak sayıyı, bilgisayar mühendisi bir arkadaşımızın üstün maharetleri ve adını ne o güne kadar ne de o günden sonra bir daha asla duymayacağım 15'e yakın browser'in katkılarıyla ihtiyacımız kadar bilete sorunsuz şekilde ulaşmıştık. maçtan aklımda çok net kalan sahneler kewell'ın şutunun süzüle süzüle doksana gitmesi, sabri'nin attığı golde top önüne doğru açılırken neredeyse herkesin vur diye bağırması sonucu oluşan uğultu, topun 78 futbolcunun bacağına çarparak kaleye girmesi ve gol sonrası sırtımdaki 2 kişiyle birlikte bilmediğim bir yere dooğru yuvarlanmam...
bir de eski açık'ta golden sonra kalp spazmı geçeren abimiz...
bir de eski açık'ta golden sonra kalp spazmı geçeren abimiz...
