bir önceki maç haftası bittiğinde "iki hafta nasıl bekleyeceğiz" hissi veren bir maçtı.
milli maç arasında ülkede öyle bir gündem oluştu ki, bu maçın "denk gelmesi" şans olmuş durumda kimi çevreler için.
tek meziyeti alanya deplasmanında galatasaraylı futbolculara kabadayılık taslamak olan bir zatın hakem diye göndertilmesiyle birilerinin bu şansı zorlama isteği ayyuka çıkmış oldu.
şampiyonluk mücadelesinde psikolojik açıdan hem biz hem fenerbahçe açısından kritik önemde bir maç. ama ülkede bunca şey yaşanırken konuşulması gereken şey mi, emin değilim.
son bir haftadır içine sokulduğumuz gündem olmasa muhtemelen yasin kol ataması yüzünden öfkeden kuduracak gibi olurdum. mustafa denizli misali kafada maçı oynar, instagramda dönen deplasman tarafı bileti ekran görüntülerine bakıp söylenirdim.
şimdi tüm bunların değeri de, önemi de derinlerde bir yere itilmiş durumda. taraftarlık hissini de, bir sezondur türlü türlü kahpeliklerle ettiğimiz mücadeleyi yok sayamam. şampiyonluk hakkımız ve söke söke alacağız.
ama alamadığımız haklarımız ve sadece tweet atarak katıldığımız mücadeleler boğazımda bir yumru olarak kalacak bu maçı izlerken...