25
arkadaşımla birlikte, bu maçın biletine sahip olmak için cebimizdeki son parayı da kara borsacıya verip yanımıza simit ve su alarak eve yayan döndüğümüz maç. arayabileceğimiz birileri vardı elbette, ama o yaşta böyle bir maceraya atılmamak için hiçbir sebep yoktu. üç buçuk saatte gelebilmiştim eve. ayaklarım su toplamıştı. ve her şeye değmişti. çünkü böyle bir süreçti. inanmıştık.
