91
çoook uzun bir aradan sonra galatasarayı canlı canlı izleyebildiğim bir maçtı buca maçı. bu yüzden bucaspora ne kadar minnettar olsam az. ama daha maça gitmeden bucasporlu taraftarların otobüste yaptıkları buca'da yaşayan biri olarak beni çok üzdü.
maça gitmek için bucasporlular binmeden (bilenler için söylüyorum) biz binelim diye hukuk fakültesinin önüne gittik ve gayet rahat 70 numaralı arabamıza bindik. binmemizden bir durak sonra bir grup bucasporlu tarafından otobüsümüz resmen işgal edildi. kapılar açık, küfürün ardı arkasının kesilmediği ve stad hariç başka bir yere gidecek olan kimsenin alınmadığı bir yolculuk geçirdik. bir iki tane doğru düzgün bucalının dışında herkes sanki savaşa gidiyomuş gibiydi. ama tabi sözde. yolda gördükleri galatasaray taraftarlarına etmedikleri laflar kalmadı. ama dediğim gibi sadece ağız kalabalığı.
neyse bir şekilde stada geldik ve rezalet ötesi bir kuyrukta yerimizi aldık. ağır ağır ilerleyen bir kuyruk ve dışarıda bekleyen binlerce insan. sadece açık tribünün sırası hızlı ilerliyordu. onun dışındaki bütün kuyruklar kaplumbağa hızıyla yol aldı. zaten biz girdik ve maç başladı. bizim sıranın arkasındaki en son insan girdiğinde tahminimce maçın ilk yarım saati bitmişti.
maça gelince. zemin gerçekten çok kötü. herkesin ayağı kaydı, sürekli top kaybetti, takıldı, düştü. hatta bucanın sırf zemin yüzünden kaybettiği çok önemli pozisyonları vardı. zaten ilk yarı al gülüm ver gülüm havasındaydı. ne bir atak, ne bir pozisyon bomboş geçti. bir ara arkamızdak kişinin seyirciler istekli ama takımda iş yok deyip sus pus izlediğini gördüm. ikinci yarı ilk yarıya nazaran biraz daha iyiydi. birkaç pozisyon bulduk ve birini gol yapmayı başardık. ondan sonra da bütün stad coştu. son beş dakika ise oyalamanın kralının yapıldığı dakikalardı.
maç bitti evimize gidelim deyip çıkmak ise ayrı bir rezaletti. ilk önce bucasporlu taraftarın çıkmasını bekledik ve onlar çıktı. 15 dakika sonra hurra herkes yığıldı ve karga tulumba kapılara yöneldi. tam bir kapı bitti burdan herkes dağılır dedik, bir kapı daha stadtan normal şartlarda çıkmamız gerekenden tam yarım saat sonra çıktık. yani girmemiz bir dert, çıkmamız ayrı bir dert oldu.
maçı seyretmek güzeldi, o heyecanı yaşamak, tribünden sesin kısılana kadar galatasaray diye bağırmak çok güzeldi. ama yetkililer duysun lütfen bu stada hem zeminine hem de giriş çıkıştaki rezalete bir çözüm üretsinler. türkiyenin en büyük ve en güzel stadlarından biri olan izmir atatürk stadında maçı izlemenin keyfini tam olarak yaşatsınlar.
maça gitmek için bucasporlular binmeden (bilenler için söylüyorum) biz binelim diye hukuk fakültesinin önüne gittik ve gayet rahat 70 numaralı arabamıza bindik. binmemizden bir durak sonra bir grup bucasporlu tarafından otobüsümüz resmen işgal edildi. kapılar açık, küfürün ardı arkasının kesilmediği ve stad hariç başka bir yere gidecek olan kimsenin alınmadığı bir yolculuk geçirdik. bir iki tane doğru düzgün bucalının dışında herkes sanki savaşa gidiyomuş gibiydi. ama tabi sözde. yolda gördükleri galatasaray taraftarlarına etmedikleri laflar kalmadı. ama dediğim gibi sadece ağız kalabalığı.
neyse bir şekilde stada geldik ve rezalet ötesi bir kuyrukta yerimizi aldık. ağır ağır ilerleyen bir kuyruk ve dışarıda bekleyen binlerce insan. sadece açık tribünün sırası hızlı ilerliyordu. onun dışındaki bütün kuyruklar kaplumbağa hızıyla yol aldı. zaten biz girdik ve maç başladı. bizim sıranın arkasındaki en son insan girdiğinde tahminimce maçın ilk yarım saati bitmişti.
maça gelince. zemin gerçekten çok kötü. herkesin ayağı kaydı, sürekli top kaybetti, takıldı, düştü. hatta bucanın sırf zemin yüzünden kaybettiği çok önemli pozisyonları vardı. zaten ilk yarı al gülüm ver gülüm havasındaydı. ne bir atak, ne bir pozisyon bomboş geçti. bir ara arkamızdak kişinin seyirciler istekli ama takımda iş yok deyip sus pus izlediğini gördüm. ikinci yarı ilk yarıya nazaran biraz daha iyiydi. birkaç pozisyon bulduk ve birini gol yapmayı başardık. ondan sonra da bütün stad coştu. son beş dakika ise oyalamanın kralının yapıldığı dakikalardı.
maç bitti evimize gidelim deyip çıkmak ise ayrı bir rezaletti. ilk önce bucasporlu taraftarın çıkmasını bekledik ve onlar çıktı. 15 dakika sonra hurra herkes yığıldı ve karga tulumba kapılara yöneldi. tam bir kapı bitti burdan herkes dağılır dedik, bir kapı daha stadtan normal şartlarda çıkmamız gerekenden tam yarım saat sonra çıktık. yani girmemiz bir dert, çıkmamız ayrı bir dert oldu.
maçı seyretmek güzeldi, o heyecanı yaşamak, tribünden sesin kısılana kadar galatasaray diye bağırmak çok güzeldi. ama yetkililer duysun lütfen bu stada hem zeminine hem de giriş çıkıştaki rezalete bir çözüm üretsinler. türkiyenin en büyük ve en güzel stadlarından biri olan izmir atatürk stadında maçı izlemenin keyfini tam olarak yaşatsınlar.
