11
9 mart 2025 alanyaspor galatasaray maçı öncesi vakit öldürmeye çalışırken* konunun bir şekilde geldiği ve hatırladıkça ayrılık acısı yaşatan maç.
tarihimizdeki en kötü sezonlardan birinin başlangıcında oynanmıştı. beşiktaş'ın ite kaka şampiyon yapıldığı sezonun ertesinde fatih terim'in varlığından sebep yine de ümitliydik. 22-23 bin kişilik ali sami yen stadyumu'ndan sonra yükünü almış olimpiyat stadı'ndan çıkan gürültü bile gaza getirir cinstendi, biz ekran başındaki seyircilerimiz için muazzamdı sezonun ilk iki iç saha maçının bıraktığı izlenim. hakan şükür döndüğü için ayrıca sevinçliydik. sabri sarıoğlu hücuma yönelik orta saha mevkisinde yıldız gibi parlıyordu. uefa kupasını alan kadronun pek çok eski tüfeği, kalede artık bizden olmuş mondi ve rahmetli özhan canaydın'ın "üç dünya yıldızı" diye diye getirebildiği frank de boer ile herkese ve her şeye rağmen ümitlenecek çok sebebimiz vardı.
bir de yaş 14'tü o zaman, ümitlenmek çok daha kolaydı...
o sezonun modern tarihimizdeki en düşük puanlı sezon olacağını, olimpiyat stadı'nın oraya stad yapanın anasını sikeyim dizelerine konu olacağını, o akşam attığı golden sonra dağın bayırın ismiyle inlediği hakan şükür'ün bugün adını bile anmanın yasak olacağı bir konuma düşeceğini, bırak avrupa kupası maçını en uyduruk hazırlık maçlarını bile ileride paralı kanaldan izlemek zorunda kalacağımızı, hatta maçı anlatan melih şendil'in bile üstünün çizileceğini kimse tahmin edemezdi muhtemelen o güzel akşamda...
bir tek olimpiyat stadı hala yola devam ediyor. mütemadiyen süper lige çıkan ama mahalle stadından fazlası olmayan istanbul ilçe takımlarının sürgün yeri olarak da olsa...
tarihimizdeki en kötü sezonlardan birinin başlangıcında oynanmıştı. beşiktaş'ın ite kaka şampiyon yapıldığı sezonun ertesinde fatih terim'in varlığından sebep yine de ümitliydik. 22-23 bin kişilik ali sami yen stadyumu'ndan sonra yükünü almış olimpiyat stadı'ndan çıkan gürültü bile gaza getirir cinstendi, biz ekran başındaki seyircilerimiz için muazzamdı sezonun ilk iki iç saha maçının bıraktığı izlenim. hakan şükür döndüğü için ayrıca sevinçliydik. sabri sarıoğlu hücuma yönelik orta saha mevkisinde yıldız gibi parlıyordu. uefa kupasını alan kadronun pek çok eski tüfeği, kalede artık bizden olmuş mondi ve rahmetli özhan canaydın'ın "üç dünya yıldızı" diye diye getirebildiği frank de boer ile herkese ve her şeye rağmen ümitlenecek çok sebebimiz vardı.
bir de yaş 14'tü o zaman, ümitlenmek çok daha kolaydı...
o sezonun modern tarihimizdeki en düşük puanlı sezon olacağını, olimpiyat stadı'nın oraya stad yapanın anasını sikeyim dizelerine konu olacağını, o akşam attığı golden sonra dağın bayırın ismiyle inlediği hakan şükür'ün bugün adını bile anmanın yasak olacağı bir konuma düşeceğini, bırak avrupa kupası maçını en uyduruk hazırlık maçlarını bile ileride paralı kanaldan izlemek zorunda kalacağımızı, hatta maçı anlatan melih şendil'in bile üstünün çizileceğini kimse tahmin edemezdi muhtemelen o güzel akşamda...
bir tek olimpiyat stadı hala yola devam ediyor. mütemadiyen süper lige çıkan ama mahalle stadından fazlası olmayan istanbul ilçe takımlarının sürgün yeri olarak da olsa...
