182
geçen sezonun ikinci yarısında da benzer şekilde zor deplasmanlarımız olmuştu. beşiktaş ve trabzonla deplasmanda oynadığımız gibi alanya ve adana demirspor gibi istim üstündeki anadolu takımlarıyla da deplasmanda oynamıştık. bize ters gelen kasımpaşa ve karagümrükle de yine o süreçte deplasmanda oynamıştık. korkulanın aksine çoğunu rahat bir şekilde bir ikisini zorlanarak bu maçların hepsini kazandık. ancak herkesin çantada keklik gördüğü içerideki fener maçını kaybettik. demem o ki takım oyunu oturur, oyuncular ve teknik heyet ciddiyetini ve konsantrasyonunu korursa, zor fikstürün altından kalkılır, bu takımın hafızasında bu var. bu süreçte beni en çok korkutan şey ara transfer döneminde gerekli takviyelerin yapılmaması ve lig dışı maçların devam etmesidir. türkiye kupasını hiç ciddiye almamak, avrupa liginde de hayal kurmayı bırakıp makul bir aşamada lige dönmek lazım. bu sene fenerin elinden şampiyonluğu almak herşeyden daha önemli. bunu yaparsak adamlar uzun süre kendilerine gelemezler, önümüz çok daha açık hale gelir.
