60
(bkz: kimler geldi kimler geçti)
altyapıdaki oyuncuları toplu biçimde takasta kullanıyorsak bunun iki açıklaması var. ya altyapı politikamız yok ya da bu oyuncular galatasaray seviyesinde değil. bizim için doğru bu sefer tek değil, ikisinden de muzdaribiz maalesef.
salt yetenek bulmak da belki de ülkenin en iyisiyiz ama ya bu salt yetenekleri mental olarak geliştirme de? seni buraya getiren yeteneğin ama burada tutacak olan ise karakterindir diye mükemmel bir yazı asılı kulüpte. peki acaba bu gençlerin -ki karakterlerinin oturma çağındalar hepsi- mental gelişimi için ne gibi çalışmalar yapılıyor acaba. yarıştırmacı değil yetiştirmeciyiz deniliyor ama kazın ayağı öyle değil. sözlükte de en fazla gıpta ile bakılan ajax'a bakalım;
yatılı bir sistem yok, aile ortamında büyüyorlar. sadece yurtdışından gelen gençler yatılı kalıyor hatta onların da bazıları hollandalı ailelerin yanına yerleştiriliyor. okullarına çok önem veriliyor. derslerinden geri kalan öğrencilere özel öğretmen bile tutuluyor. yurt dışına çıktıklarında onlarla beraber öğretmenleri de götürülüyor. ayrıca okulda yaşadıkları disiplin problemleri nedeniyle kendilerini maç kadrosunun dışında bulabiliyorlar. oldukça disiplinliler de. cep telefonu kullanmak, küpe takmak yasak. her genç futbolcunun bir kural kitabı var ve herkes o kurallar uymak zorunda.
yukarıda saydıklarım sadece zihinsel ve psikolojik gelişimleri için yapılanlardı. işin bir de teknik taktik gelişimi var haliyle;
ajax'ın tüm altyapı gruplarında aynı sistemle oynanıyor. futbolcu a takıma çıktığında taktiksel olarak zorlanmıyor. biz ise yeni başlayabildik bu uygulamaya. ne kadar uygulanıyor bu arada o da soru işareti. arda turan'ın 4-4-2'yi milli takımda öğrendim lafı akıllarda daha taze. top toplayıcıların bile bir sistemi var. örneğin altyapıdaki genç defans oyuncusu, kendi bölgesindeki topları topluyor. bundaki amaç genç futbolcunun a takımdaki mevkidaşını izlemesini sağlayarak bir şeyler öğrenmesine vesile olmak. bu arada maçta herkes kesinlikle kendi mevkisinde oynuyor ama antremanlarda farklı mevkilerde oynatılarak diğer arkadaşlarıyla empati kurması sağlanıyor.
ajax altyapısı oyunu iki yönlü oynuyor. hem teknik hem mental olarak. biz ise tek yönlü onu da yarım yamalak oynuyoruz. genç oyuncularda ciddi bir özgüven ve fizik sorunu var. hiçbir sistemimiz yok demek acımasızlık olur oradakilere ancak bir şeylerin ters gittiği kesin. en son fi tarihinde emre belözoğlu takıma sindire sindire bir plan dahilinde takıma kazandırıldı. şu anda rijkaard aynı sistemi emre çolak üzerinde uyguluyor. umarım emre çolak uzun süre sonra bir ilk olur. arda turan ise bizim için şanstır ancak o şansı da kendi ellerimizle harcıyoruz.
her sene takımdan genç oyuncular yollanır ve tepki çeker. zira anıl karaer popescu'dur, mehmet düz ümit karan, aydın yılmaz figo, mehmet güven ise yeni tugay'dir. gerçekler ise pek umduğumuz gibi çıkmıyor. cafercan antreman temposuna dayanamayarak kusuyor, sol bekin tapusunu alacak dediğimiz ferhat öztorun ise trabzonspor'da cale'nin "yedekliğini" yaparak büyüklere geri dönen tek oyuncumuz oluyor.
şimdi de serdar eylik, murat akça ve semih kaya eklendi bu kervana. genç takıma bir numara büyük geldiler birini ronaldo, diğerini bülent korkmaz yaptık yine. bende değişen bir şey yok. kendilerine olan umutlarım daha tükenmedi daha öncekilerde olduğu gibi. ancak umarım bu sefer bir değişiklik olur, gerçekler suratıma tokadı basmaz.
altyapıdaki oyuncuları toplu biçimde takasta kullanıyorsak bunun iki açıklaması var. ya altyapı politikamız yok ya da bu oyuncular galatasaray seviyesinde değil. bizim için doğru bu sefer tek değil, ikisinden de muzdaribiz maalesef.
salt yetenek bulmak da belki de ülkenin en iyisiyiz ama ya bu salt yetenekleri mental olarak geliştirme de? seni buraya getiren yeteneğin ama burada tutacak olan ise karakterindir diye mükemmel bir yazı asılı kulüpte. peki acaba bu gençlerin -ki karakterlerinin oturma çağındalar hepsi- mental gelişimi için ne gibi çalışmalar yapılıyor acaba. yarıştırmacı değil yetiştirmeciyiz deniliyor ama kazın ayağı öyle değil. sözlükte de en fazla gıpta ile bakılan ajax'a bakalım;
yatılı bir sistem yok, aile ortamında büyüyorlar. sadece yurtdışından gelen gençler yatılı kalıyor hatta onların da bazıları hollandalı ailelerin yanına yerleştiriliyor. okullarına çok önem veriliyor. derslerinden geri kalan öğrencilere özel öğretmen bile tutuluyor. yurt dışına çıktıklarında onlarla beraber öğretmenleri de götürülüyor. ayrıca okulda yaşadıkları disiplin problemleri nedeniyle kendilerini maç kadrosunun dışında bulabiliyorlar. oldukça disiplinliler de. cep telefonu kullanmak, küpe takmak yasak. her genç futbolcunun bir kural kitabı var ve herkes o kurallar uymak zorunda.
yukarıda saydıklarım sadece zihinsel ve psikolojik gelişimleri için yapılanlardı. işin bir de teknik taktik gelişimi var haliyle;
ajax'ın tüm altyapı gruplarında aynı sistemle oynanıyor. futbolcu a takıma çıktığında taktiksel olarak zorlanmıyor. biz ise yeni başlayabildik bu uygulamaya. ne kadar uygulanıyor bu arada o da soru işareti. arda turan'ın 4-4-2'yi milli takımda öğrendim lafı akıllarda daha taze. top toplayıcıların bile bir sistemi var. örneğin altyapıdaki genç defans oyuncusu, kendi bölgesindeki topları topluyor. bundaki amaç genç futbolcunun a takımdaki mevkidaşını izlemesini sağlayarak bir şeyler öğrenmesine vesile olmak. bu arada maçta herkes kesinlikle kendi mevkisinde oynuyor ama antremanlarda farklı mevkilerde oynatılarak diğer arkadaşlarıyla empati kurması sağlanıyor.
ajax altyapısı oyunu iki yönlü oynuyor. hem teknik hem mental olarak. biz ise tek yönlü onu da yarım yamalak oynuyoruz. genç oyuncularda ciddi bir özgüven ve fizik sorunu var. hiçbir sistemimiz yok demek acımasızlık olur oradakilere ancak bir şeylerin ters gittiği kesin. en son fi tarihinde emre belözoğlu takıma sindire sindire bir plan dahilinde takıma kazandırıldı. şu anda rijkaard aynı sistemi emre çolak üzerinde uyguluyor. umarım emre çolak uzun süre sonra bir ilk olur. arda turan ise bizim için şanstır ancak o şansı da kendi ellerimizle harcıyoruz.
her sene takımdan genç oyuncular yollanır ve tepki çeker. zira anıl karaer popescu'dur, mehmet düz ümit karan, aydın yılmaz figo, mehmet güven ise yeni tugay'dir. gerçekler ise pek umduğumuz gibi çıkmıyor. cafercan antreman temposuna dayanamayarak kusuyor, sol bekin tapusunu alacak dediğimiz ferhat öztorun ise trabzonspor'da cale'nin "yedekliğini" yaparak büyüklere geri dönen tek oyuncumuz oluyor.
şimdi de serdar eylik, murat akça ve semih kaya eklendi bu kervana. genç takıma bir numara büyük geldiler birini ronaldo, diğerini bülent korkmaz yaptık yine. bende değişen bir şey yok. kendilerine olan umutlarım daha tükenmedi daha öncekilerde olduğu gibi. ancak umarım bu sefer bir değişiklik olur, gerçekler suratıma tokadı basmaz.
