14 mayıs 2006 denizlispor fenerbahçe maçı

son 16 dk'yı kalp krizi beklentisiyle izlemiştim.babamsa benle birlikte kayseri maçını izleyip denizli maçını açmıştı ki, 16 dk uzatma olduğunu görünce stresten duşa girmişti adamcağız. appiah'ın kafası saatler sürerek direğe gitmiş, nihayetinde auta çıkmıştı. hele ki son dakikada topu bir soluna alışı vardı ki, o an sanki hayat gözlerimin önünden bir film şeridi gibi geçmişti. topun saatler süren yolculuğundan sonra direğin dibinden oyun alanını terk etmesi kadar hiçbir şey beni böylesine rahatlatmamıştı. hakemin düdüğü ağzında, eli havadaydı. galatasaraylılarsa en az uefa kupası'nı almak kadar değerli bir şampiyonluk yaşamanın haklı sevinci içindeydiler. bu sevinç, gözyaşlarıyla pekiştiriliyordu. nihayetinde babam da duştan çıkmıştı ve kendisine mutlu haberi verdim :

- babaaaa ! şampiyon olduuuuuk !

edit : düzeltme