lionel messi

dünyanın çok uzun bir zamandır uzak ara en iyi futbolcusu. istatistikçisi değil, futbolcusu. ilk izlemeye başladığımızda korkunç bir hız ve dribling üzerine kurulu bir oyunu varken, zaman ilerledikçe all around bir oyuncuya evrildi. şimdilerdeyse, 35 yaşın getirdiği olgunlukla, eski hızı pek olmasa da birkaç yıldır o her zaman var olan ve dünyadaki diğer futbolcuların hepsinin çok önünde olan oyunu okuma becerisiyle de takımı bir maestro şefi gibi yönetmekle meşgul. kariyerinde çok az maç kaçırdı, sakatlanmadı. her maç kariyerinin en önemli maçıymış gibi sahadaydı. misal rakibin adını şimdi hatırlayamadım ama 4-0 önde oldukları için girdikleri gol pozisyonları laubalilikten cömertçe harcayan neymar ve suarez’e ciddi ciddi kızmışlığını hatırlarım ben. yani mental olarak da çok çok güçlü ve konsantrasyonunu asla kaybetmeyen bir adamdır. lider olması için daha ne gerekir bilmiyorum ama bir takım sosyal medya kekoları herhalde adamın çıkıp ronaldo gibi bağırıp çağırmasını, sağa sola el kol hareketleri ve abartılı jest ve mimiklerle fırça atmasını istiyor sanırım.

41’ime 4 ay kaldı, maradona’yı da 90 dünya kupasında izlemiştim. şimdilerde bir takım belgesel ve arşiv yardımıyla da birçok maç görüntüsüne ulaşabiliyorsunuz. hakaten çok acaip bir adamdı maradona. sadece saha içi değil saha dışı da epik bir karakterdi. rahmetli nur içinde yatsın ama ben messi’den bu yaşıma kadar daha iyisini görmedim. bu yaşımdan sonra da günümüz genç topçularının ergen triplerini ve oyundan çok parayla ilgilenmelerini gördükçe de ölene dek daha iyisini göreceğimi hiç sanmıyorum.

rabbime de kendisi gibi bir oyuncuyu, ilk çıkışından sonuna kadar bana izlettiği için şükürlerimi sunuyorum.