59
ülkenin yüzde kırkının asgari ücretle geçindiğini düşündüğümüzde asla gelişemeyecek olan yapıdır. mesela bir orta seviye aile çocuğunu kanocu yapsın, çocuk da üst seviyeye çıkamasın sonu işsiz veya asgari ücretli olmaktır, bizim her zaman önceliğimiz karnımızı doyuracak bir iş olmuştur o yüzden spor hobidir ve gerektiğinde bir kenara bırakılır. üniversite sınavına çalışacağım diye yitirdiğimiz yetenekli potansiyelli sporcuların, tiyatrocuların, sanatçıların haddi hesabı yok. ülkenin potansiyeli her alanda çok yüksek ama başa gelenler devlet adamı değil, bu potansiyeli görmeyen de yok, ama makine gibi bir düzen ve sistem kimsenin işine gelmiyor. gelecek kaygısı olan ülkede sadece sporcular değil nice yaratıcı, zeki, ülkeyi ileri taşıyacak gençler, mühendis yerine doktor oldular.
