37
hayatımda içinde galatasaray olmamasına rağmen en çok heyecanlanarak izlediğim maç.açıkcası o seneki fenerin o maçda puan kaybetmesini hiç beklemiyordum.
babamla birlikte maçı izlemeye çok isteksiz gitmiştim.içeri girdiğimde ise beni kahreden başka bir görüntü vardı.içerde oturacak çok az yer kalmış ve heryerde fenerbahçe formalı insanları görüyordum.neyse onların arasından geçip babamla arkada içerdeki az sayıda olan üzerinde forma bulunmayan ama galatasaraylı olduğuna dair bir ipucu da bulunmayan bir grubun yanına oturduk.maçlar başladı köşede de galatasaray-kayseri maçının skoru vardı.galatasaray 1-0 öne geçti ve cılız bir alkış sesi oldu,maç 2-0 oldu alkış sesi biraz daha yükseldi.maç 3-0 olduğunda alkış sesleri iyice şiddetlendi.maçda dakikalar ilerliyor fener hala gol bulamıyordu.fakat bende hala bir umut yok.derken 88.dkda denizli'nin golü geldi ve arkadan maçı takip eden herkes bir anda goollll diye ayağa kalktı fenerlilerin hepsinden bir agghhhhh sesi* ardında ortamda hiç fenerli kalmadı herkes küfür ede ede dışarı fırladı.koskoca cafede 6-7 galatasaraylı kaldık.maç 1-1 oldu.denizli kümede kalmayı garantiledi ve bu şartlar altında hala maçı tutmaya çalışıyordu.(o andan beri denizliye büyük sempatim var*) derken 16.dknın sonlarına yaklaştık artık stresden ağlamaya bitir ulannn diye bağırmaya başladım ve maç bitti o efsane maç bitti.
dışarı çıktığımızda ortamı terk etmiş fenerlilerin hepsi kaldırımlara yığılmış ağlıyor küfürler saçıyorlardı etrafa biz ise şampiyonluk kutlamalırı için florya'ya hareket etmeye hazırlanıyorduk.
babamla birlikte maçı izlemeye çok isteksiz gitmiştim.içeri girdiğimde ise beni kahreden başka bir görüntü vardı.içerde oturacak çok az yer kalmış ve heryerde fenerbahçe formalı insanları görüyordum.neyse onların arasından geçip babamla arkada içerdeki az sayıda olan üzerinde forma bulunmayan ama galatasaraylı olduğuna dair bir ipucu da bulunmayan bir grubun yanına oturduk.maçlar başladı köşede de galatasaray-kayseri maçının skoru vardı.galatasaray 1-0 öne geçti ve cılız bir alkış sesi oldu,maç 2-0 oldu alkış sesi biraz daha yükseldi.maç 3-0 olduğunda alkış sesleri iyice şiddetlendi.maçda dakikalar ilerliyor fener hala gol bulamıyordu.fakat bende hala bir umut yok.derken 88.dkda denizli'nin golü geldi ve arkadan maçı takip eden herkes bir anda goollll diye ayağa kalktı fenerlilerin hepsinden bir agghhhhh sesi* ardında ortamda hiç fenerli kalmadı herkes küfür ede ede dışarı fırladı.koskoca cafede 6-7 galatasaraylı kaldık.maç 1-1 oldu.denizli kümede kalmayı garantiledi ve bu şartlar altında hala maçı tutmaya çalışıyordu.(o andan beri denizliye büyük sempatim var*) derken 16.dknın sonlarına yaklaştık artık stresden ağlamaya bitir ulannn diye bağırmaya başladım ve maç bitti o efsane maç bitti.
dışarı çıktığımızda ortamı terk etmiş fenerlilerin hepsi kaldırımlara yığılmış ağlıyor küfürler saçıyorlardı etrafa biz ise şampiyonluk kutlamalırı için florya'ya hareket etmeye hazırlanıyorduk.
