193
11 yaşındayım ve maçları televizyondan değil de radyodan takip ediyorum. galatasaray maçıni 3 0 kazanmış ve artık fener maçına geçilmiş. abimle birlikte televizyonu tamamen kapattık ve evde sadece radyodaki maç yayını çalıyor. tüm ev sessiz biz abimle her fener atağında nolur yemeyin, hayir hayır hayır..., dayanın biraz daha tarzı cümleler kuruyoruz sadece. tüm ikinci yarıda ise bir totem yaptığımı hatırlıyorum. ellerimin baş parmaklarını cebime koyup halınin etrafında dört dönüyorum. annem ise napıyor bu çocuk diyor ama ben fener gol atamadikca bunu devam ettiriyorum.
o gün bu totem yüzünden değil elbette ama bir mucize oldu ve şampiyonluğu aldık. bu sene, 2006 yılındakinden bile çok daha imkansız gibi duruyor şampiyonluk. ama ola ki yine son 15 20 dakikada böyle bir ihtimal olur ben yine bu totemimi yapacağım. umarım nasip olur da bu entrynin altına şampiyonuz yazarım. olamasak bile böyle bir sezonda bu noktaya getirdiğimiz mücadele için takımı ve hocamızı kutlarım.
o gün bu totem yüzünden değil elbette ama bir mucize oldu ve şampiyonluğu aldık. bu sene, 2006 yılındakinden bile çok daha imkansız gibi duruyor şampiyonluk. ama ola ki yine son 15 20 dakikada böyle bir ihtimal olur ben yine bu totemimi yapacağım. umarım nasip olur da bu entrynin altına şampiyonuz yazarım. olamasak bile böyle bir sezonda bu noktaya getirdiğimiz mücadele için takımı ve hocamızı kutlarım.
