69
önü arkası düşünülmeden kullanılan bir aforizmaya dönen fatih terim sözü. umutsuzluk anlarında devreye sokulmasını anlıyorum. neticede kimse böylesi bir sezonda avuçlarımız içindeki şampiyonluğu sergen yalçın’ın ya da erol bulut’un çalıştırdığı takıma kaptırmayı hazmedemiyor. o nedenle de dilek ağacına çaput bağlar gibi bir şeylerden umutlanmaya, bir mucize olsun diye düşünmeye çalışıyoruz. ancak bu sözün geçerli olduğu sezon abdullah avcı’nın çalıştırdığı başakşehir ile şampiyonluk mücadelesi veriyorduk. bu sene de durum aynı olsa, yani önümüzde sadede avcı ve başakşehir olsa “8 de kapanır 18 de” diye düşünebiliriz. ama işin rengi başka bu sene. saha dışındaki desteği bizden çok daha fazla olan iki büyük takımla yarışıyoruz ve biz, oyuncusundan teknik adamına, yöneticisinden başkanına şampiyonluk için motive olmuş değiliz. alınacak her puanın atılacak her golün son derece önemli olduğu böylesi bir sezonda kulüpte herkes hata yapmak için birbiri ile yarışıyor. hal böyle iken aforizmalardan medet umarak kendimizi kandırmayı bırakalım artık. sezonun kalan kısmı için bize, peri masallarında olan türden bir mucize lazım.
