43
2000'li yılların başına, özellikle ilk yarısına kabus gibi çökmüş bir istatistikten ortaya çıkmış olan slogan. fenerbahçe stadı'nın sahaya yakınlık ve kapasite olarak türkiye'deki tüm stadlardan önde olmasının da etkisiyle epey bir süre devam etti aslında. 1960-70'lerden kalma saha-koşu pisti-eğri büğrü beton üçlemesinden ibaret stadların aksine çizginin hemen arkasından başlayan tribünleri, kutu gibi mimarisi ve 50 bin küsurluk kapasitesi ile gerçekten korkutucuydu türkiye ligi için...
2000-2001 sezonunda 17/17, 2001-2002 sezonunda 15/17 ile oynamıştı fenebahçe iç sahada. 2002-2003 sezonunda 5 beraberlik 2 mağlubiyet, 2003-2004 sezonunda 3 beraberlik 2 mağlubiyetle biraz durulur gibi oldular. 2004-2005 sezonunda 16/17, 2005-2006 sezonunda sadece 4 beraberlik alıp 13/17 çıkardılar. bunun dışında 2010-2011 sezonunda sadece 3 berabelik, 2011-2012 sezonunda sadece 4 beraberlik, 2013-2014 sezonunda sadece 3 beraberlik. 2015-2016 sezonunda sadece 3 beraberlik gibi istatistikleri var.
türkiye'deki stadların yenilenip kapasiteden bağımsız olarak "kutu gibi" stadlara geçilmesiyle yavaş yavaş azalmıştır bu istatistik. zaten istatistik kenarıya çekilince, tıpkı kadıköy'de mağlubiyet alamamamız olayında olduğu gibi sürdürmekten ziyade kaybetmemeye odaklanmak durumunda kaldı rakip camia bunu.
küme düşmemeyi 32. haftada garantiledikleri 2018-2019 sezonunda 7 beraberlik 2 mağlubiyet alıyorlar. tüm sezonda 10 mağlubiyet alırken iç sahada sadece 2'de kalmaları biraz da bu psikolojinin eseri. geçtiğimiz sezon 3 beraberlik ve 3 mağlubiyet aldılar. içinde olduğumuz 2020-2021 sezonunda kadıköy'deki 6 maçta sırasıyla 1 beraberlik, 2 galibiyet ve 3 mağlubiyet var.
buna ek olarak, 2020 yılında galatasaray, beşiktaş ve trabzonspor'a karşı kadıköy'de kaybetmeme serileri son buldu. 2000'li yıllarda kazanma serileri vardı, 2010'lu yılları da "kaybetmeden" geçirdiler. 2020'li yıllara da ellerinde avuçlarında ne varsa onu kaybederek girdiler*. bu sloganın markalaşmaya başladığı zamanlarda, örneğin 2000-2003 arası 3 mağlubiyet almışlardı iç sahada. sadece bu takvim yılında 5 mağlubiyet geldi iç sahada. biri galatasaray'ın 20 sene sonra kadıköy'de kazandığı ilk maç, biri beşiktaş'ın 15 sene sonra kadıköy'de kazandığı ilk maç. bu entrynin konusu olmayan kupa maçlarında da trabzonspor'un kazandığı bir maç var, o da onların 23 sene sonraki ilk galibiyeti.
tabi tüm bu seriler devam ederken 16 mayıs 2010 fenerbahçe trabzonspor maçındaki beraberlik fenerbahçe'ye şampiyonluk kaybettirdi. 12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçında ise galatasaray'ın kazanamama serisi 13 yıla çıktı ama fenerbahçe'ye karşı şampiyonluk elde etti kadıköy'de...
ek olarak galatasaray en karanlık dönemi olan 1970-1990 arasında 5 şampiyonluk kazandı, meşhur 14 senelik çileye rağmen. 2000-2020 arasında ise fenerbahçe'nin 6 şampiyonluğu var. bir tanesi 2010-2011 sezonundaki malum şampiyonluk. ek olarak 2003-2007 arasındaki "biz artık süper güç olduk" hissiyatıyla gelen 3 şampiyonluğu bir kenara bırakınca durum daha da vahim hale geliyor.
ne diyeyim, allah kurtarsın orospu çocukları...
2000-2001 sezonunda 17/17, 2001-2002 sezonunda 15/17 ile oynamıştı fenebahçe iç sahada. 2002-2003 sezonunda 5 beraberlik 2 mağlubiyet, 2003-2004 sezonunda 3 beraberlik 2 mağlubiyetle biraz durulur gibi oldular. 2004-2005 sezonunda 16/17, 2005-2006 sezonunda sadece 4 beraberlik alıp 13/17 çıkardılar. bunun dışında 2010-2011 sezonunda sadece 3 berabelik, 2011-2012 sezonunda sadece 4 beraberlik, 2013-2014 sezonunda sadece 3 beraberlik. 2015-2016 sezonunda sadece 3 beraberlik gibi istatistikleri var.
türkiye'deki stadların yenilenip kapasiteden bağımsız olarak "kutu gibi" stadlara geçilmesiyle yavaş yavaş azalmıştır bu istatistik. zaten istatistik kenarıya çekilince, tıpkı kadıköy'de mağlubiyet alamamamız olayında olduğu gibi sürdürmekten ziyade kaybetmemeye odaklanmak durumunda kaldı rakip camia bunu.
küme düşmemeyi 32. haftada garantiledikleri 2018-2019 sezonunda 7 beraberlik 2 mağlubiyet alıyorlar. tüm sezonda 10 mağlubiyet alırken iç sahada sadece 2'de kalmaları biraz da bu psikolojinin eseri. geçtiğimiz sezon 3 beraberlik ve 3 mağlubiyet aldılar. içinde olduğumuz 2020-2021 sezonunda kadıköy'deki 6 maçta sırasıyla 1 beraberlik, 2 galibiyet ve 3 mağlubiyet var.
buna ek olarak, 2020 yılında galatasaray, beşiktaş ve trabzonspor'a karşı kadıköy'de kaybetmeme serileri son buldu. 2000'li yıllarda kazanma serileri vardı, 2010'lu yılları da "kaybetmeden" geçirdiler. 2020'li yıllara da ellerinde avuçlarında ne varsa onu kaybederek girdiler*. bu sloganın markalaşmaya başladığı zamanlarda, örneğin 2000-2003 arası 3 mağlubiyet almışlardı iç sahada. sadece bu takvim yılında 5 mağlubiyet geldi iç sahada. biri galatasaray'ın 20 sene sonra kadıköy'de kazandığı ilk maç, biri beşiktaş'ın 15 sene sonra kadıköy'de kazandığı ilk maç. bu entrynin konusu olmayan kupa maçlarında da trabzonspor'un kazandığı bir maç var, o da onların 23 sene sonraki ilk galibiyeti.
tabi tüm bu seriler devam ederken 16 mayıs 2010 fenerbahçe trabzonspor maçındaki beraberlik fenerbahçe'ye şampiyonluk kaybettirdi. 12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçında ise galatasaray'ın kazanamama serisi 13 yıla çıktı ama fenerbahçe'ye karşı şampiyonluk elde etti kadıköy'de...
ek olarak galatasaray en karanlık dönemi olan 1970-1990 arasında 5 şampiyonluk kazandı, meşhur 14 senelik çileye rağmen. 2000-2020 arasında ise fenerbahçe'nin 6 şampiyonluğu var. bir tanesi 2010-2011 sezonundaki malum şampiyonluk. ek olarak 2003-2007 arasındaki "biz artık süper güç olduk" hissiyatıyla gelen 3 şampiyonluğu bir kenara bırakınca durum daha da vahim hale geliyor.
ne diyeyim, allah kurtarsın orospu çocukları...
