392
şırnak'ta çoğu insanın adını bile bilmediği bir tepede, kıtadaki asteğmenliğimin 9.akşamında derme çatma bir yerde izlediğim maç. gündüz karşısında esas duruşta durduğum tabur komutanı ile omuz omuzaydık en son. maç bittiğinde yaşadığım gurur benim haftalarca o saçma yerdeki tek motivasyonum olmuştu. hey gidi günler.
