62
2016 rio de janerio olimpiyatlarına çok dramatik şekilde veda etmiş olan yürekli takım. 5 tam 2 çeyrek oyuncuyla dünyanın en iyi dört takımından ikisi olan avustralya ve ispanya'ya kök söktürmüş; popüler tabirle korkutmamış adeta titretmiştir.
eurobasket women 2015 sırasında askerliğimin son demlerindeydim. turnuvada oynadıkları ilk maçta askeri hapishanedeydim. 2. maçlarında bölüğe dönüp nöbet yazılmamasından dolayı bir iki uzmanın kıyağıyla rahat bir odada izlemiştim. turnuvanın kalan kısmını özellikle denk getirilmiş izin ve hapishane sonrası eklenen hava değişmi sayesinde evde takip ettim. ekrem hocamın meşhur "ben mi oynuycam oğlum" ayarını verdiği sıralarda evimin salonunda bildiğim tüm duaları etmiş, hatta "allahım hakan abinin ettiği duaları da benim yerime kabul et" safhasına geçmiştim. 5. olup olimpiyat elemeleri vizesini kapmıştık, #10 numaranın turnikesiyle...
olimpiyat elemeleri sırasında hiç mi hiç mutlu olmadığım işyerimde, abuk sabuk insanların abuk sabuk muhabbetleri ve bakışları arasındaydım. itelenen angarya işlerden sıyrılabildiğim kadarıyla izleyebildim. abdi ipekçi'deki kırmızı koltukların bile izlemediği hazırlık maçarına kadar takip ettim süreci. güle oynaya olimpiyat vizesi alındı...
olimpiyat başladığı günlerde ise ben de yeni bir işe, yepyeni kocaman bir şantiyeye ve gece vardiyasına başladım. "kalplerimiz rio'da"da idi zaten ama gece oturup gündüz uyumaktan dolayı saat olarak da rio'daydım artık... fransa maçlarını beton dökümü yapılan tünelde kaldığımız için izleyemedim. avustralya maçının oynandığı dakikalarda çok önceden kararlaştırılmış bir organizasyonun içindeydim. millet takıma saydırırken üçte üç diye inliyordu bünye; ofiste başlayıp yemekhanede biten japonya maçı, saha gezme toteminin ortaya çıktığı(!) belarus maçı, afbuyur götümden 2 kilo ter akan brezilya maçı... amerika'dan bir şekilde sıyrılması için livescore(!)dan takip edilen alakasız maçlar ve tabi öldürmeyip süründüren ispanya maçı...
ucunda madalya olmadı belki ama, aşırı derece bir fan(!) olarak bünyeye, ruha, heryere acayip bir huzur doldu sadece...
verdiğiniz her emek, döktüğünüz her damla ter için teşekkürler...
eurobasket women 2015 sırasında askerliğimin son demlerindeydim. turnuvada oynadıkları ilk maçta askeri hapishanedeydim. 2. maçlarında bölüğe dönüp nöbet yazılmamasından dolayı bir iki uzmanın kıyağıyla rahat bir odada izlemiştim. turnuvanın kalan kısmını özellikle denk getirilmiş izin ve hapishane sonrası eklenen hava değişmi sayesinde evde takip ettim. ekrem hocamın meşhur "ben mi oynuycam oğlum" ayarını verdiği sıralarda evimin salonunda bildiğim tüm duaları etmiş, hatta "allahım hakan abinin ettiği duaları da benim yerime kabul et" safhasına geçmiştim. 5. olup olimpiyat elemeleri vizesini kapmıştık, #10 numaranın turnikesiyle...
olimpiyat elemeleri sırasında hiç mi hiç mutlu olmadığım işyerimde, abuk sabuk insanların abuk sabuk muhabbetleri ve bakışları arasındaydım. itelenen angarya işlerden sıyrılabildiğim kadarıyla izleyebildim. abdi ipekçi'deki kırmızı koltukların bile izlemediği hazırlık maçarına kadar takip ettim süreci. güle oynaya olimpiyat vizesi alındı...
olimpiyat başladığı günlerde ise ben de yeni bir işe, yepyeni kocaman bir şantiyeye ve gece vardiyasına başladım. "kalplerimiz rio'da"da idi zaten ama gece oturup gündüz uyumaktan dolayı saat olarak da rio'daydım artık... fransa maçlarını beton dökümü yapılan tünelde kaldığımız için izleyemedim. avustralya maçının oynandığı dakikalarda çok önceden kararlaştırılmış bir organizasyonun içindeydim. millet takıma saydırırken üçte üç diye inliyordu bünye; ofiste başlayıp yemekhanede biten japonya maçı, saha gezme toteminin ortaya çıktığı(!) belarus maçı, afbuyur götümden 2 kilo ter akan brezilya maçı... amerika'dan bir şekilde sıyrılması için livescore(!)dan takip edilen alakasız maçlar ve tabi öldürmeyip süründüren ispanya maçı...
ucunda madalya olmadı belki ama, aşırı derece bir fan(!) olarak bünyeye, ruha, heryere acayip bir huzur doldu sadece...
verdiğiniz her emek, döktüğünüz her damla ter için teşekkürler...
