169
kutlamalarda beni duygulandıran ve en çok etkileyen olayın başrolüdür. sadece yanındaki çocuğun orada ne işi vardı onu anlayamadım. nesilden nesile galatasaraylılığın aktarılmasını temsil amaçlı orada bulunuyor olabilirdi lakin şeren'in konuşmasının beni en duygulandırdığı yerinde tutup elini öpmesi hiç olmadı. keşke yalnız başına çıkıp çok daha uzun konuşsaydı. yahut veledi konuşma bitsin sonra öp elini diye uyarsalardı.
