15
ansızın aklıma gelen ve o zamanlar 13-14 yaşında olan beni kahreden, 2-2 biten maç.
o sene ortaokul sondaydım ben. liselere giriş sınavı vardı haziran ayında, baya yoğun bi tempoyla ders çalışıyordum. puanım pek de yüksek değildi, haliyle canım sıkılıyordu epey. üstüne anneannem hastalanmış, kalbinde sorun çıkmıştı ve ameliyat olacaktı. annem ananeme çok bağlıydı her evlat gibi ve perişan haldeydi, bir de kardeşiyle de kavgalıydı nedendir hatırlamıyorum.
galatasaray apayrıydı benim için. okuldu, dershaneydi, evdeki huzursuzluktu falan derken nefes alma imkanı sağlıyordu bana. o sezon şampiyonluk yarışında geri düşer gibi olmuş fakat toparlanıp son düzlüğe kafa kafaya girmeyi başarmıştık. beşiktaş'ın "100. yılda şampiyonluk" parolasıyla basın tarafından iyice şişirilmesi bizi de ayrı bi motive etmişti. her şey eşit gibi görünüyordu fakat hakemler son haftalara girilirken açık açık beşiktaş'ı ittirmeye başlamış, tepki çeker olmuşlardı...
nisan sonuna gelirken, biz, beşiktaş ve biraz daha arkadan gençlerbirliği şampiyonluk kupası için yarışıyorduk. adanaspor maçını da ali samiyen'de öyle ya da böyle kazanıp bir adım öne geçeceğimize inanıyordu herkes. cnn türk'te maç öncesinde özhan canaydın röportaj vermiş ve "her şey istediğimiz gibi gidiyor bugün taraftar bayram yerine çevirdi stadı, kazanmak istiyoruz" demişti hiç unutmuyorum.
işte hal böyleyken hiç beklenmedik şekilde başladı ve bitti maç. napsak olmadı. son dakikalara girildiğinde evde bir yandan tv'de maraton açıktı, şansal büyüka "gaaassaray sağlı sollu geliyor üçüncü gol için, artık son beş dakika" falan diyorken bir yandan da radyodan maçı dinliyor üçüncü golü bulamayışımız canımdan can alıyordu. bu maça dair hatırladığım en önemli şeylerden biri de tribünlerdeki inanılmaz destekti, şampiyonluk için saldırın diye dakikalarca bağırmıştı tribün, radyodan dinlerken öyle coşmuştum ki yerimde duramıyordum...
bülent demirlek ve yardımcıları da skandal hakem yönetimiyle yolumuza taş koymuş, 3 golümüzü saymamış ve beşiktaş'a 100. yıl şampiyonluğunu adeta hediye etmişti.
maraton'dan geniş özeti izlemek ayrı bi yıkım oldu benim için. radyodan dinlediğimi izledim bu sefer. muhteşem oynamış, onlarca gol kaçırmış, hakemlerin engellemesiyle maçı kaybetmiş ve şampiyonluk yarışında bir adım geriye düşmüştük...
neler yaşamışız galatasaray'la be. galatasaray hayatın parçası olmuş. ne sevinçler, ne hayal kırıklıkları, ne üzüntüler...
o sene ortaokul sondaydım ben. liselere giriş sınavı vardı haziran ayında, baya yoğun bi tempoyla ders çalışıyordum. puanım pek de yüksek değildi, haliyle canım sıkılıyordu epey. üstüne anneannem hastalanmış, kalbinde sorun çıkmıştı ve ameliyat olacaktı. annem ananeme çok bağlıydı her evlat gibi ve perişan haldeydi, bir de kardeşiyle de kavgalıydı nedendir hatırlamıyorum.
galatasaray apayrıydı benim için. okuldu, dershaneydi, evdeki huzursuzluktu falan derken nefes alma imkanı sağlıyordu bana. o sezon şampiyonluk yarışında geri düşer gibi olmuş fakat toparlanıp son düzlüğe kafa kafaya girmeyi başarmıştık. beşiktaş'ın "100. yılda şampiyonluk" parolasıyla basın tarafından iyice şişirilmesi bizi de ayrı bi motive etmişti. her şey eşit gibi görünüyordu fakat hakemler son haftalara girilirken açık açık beşiktaş'ı ittirmeye başlamış, tepki çeker olmuşlardı...
nisan sonuna gelirken, biz, beşiktaş ve biraz daha arkadan gençlerbirliği şampiyonluk kupası için yarışıyorduk. adanaspor maçını da ali samiyen'de öyle ya da böyle kazanıp bir adım öne geçeceğimize inanıyordu herkes. cnn türk'te maç öncesinde özhan canaydın röportaj vermiş ve "her şey istediğimiz gibi gidiyor bugün taraftar bayram yerine çevirdi stadı, kazanmak istiyoruz" demişti hiç unutmuyorum.
işte hal böyleyken hiç beklenmedik şekilde başladı ve bitti maç. napsak olmadı. son dakikalara girildiğinde evde bir yandan tv'de maraton açıktı, şansal büyüka "gaaassaray sağlı sollu geliyor üçüncü gol için, artık son beş dakika" falan diyorken bir yandan da radyodan maçı dinliyor üçüncü golü bulamayışımız canımdan can alıyordu. bu maça dair hatırladığım en önemli şeylerden biri de tribünlerdeki inanılmaz destekti, şampiyonluk için saldırın diye dakikalarca bağırmıştı tribün, radyodan dinlerken öyle coşmuştum ki yerimde duramıyordum...
bülent demirlek ve yardımcıları da skandal hakem yönetimiyle yolumuza taş koymuş, 3 golümüzü saymamış ve beşiktaş'a 100. yıl şampiyonluğunu adeta hediye etmişti.
maraton'dan geniş özeti izlemek ayrı bi yıkım oldu benim için. radyodan dinlediğimi izledim bu sefer. muhteşem oynamış, onlarca gol kaçırmış, hakemlerin engellemesiyle maçı kaybetmiş ve şampiyonluk yarışında bir adım geriye düşmüştük...
neler yaşamışız galatasaray'la be. galatasaray hayatın parçası olmuş. ne sevinçler, ne hayal kırıklıkları, ne üzüntüler...
