269
bana çok garip duygular yaşatmış maç. kız arkadaşımla öğlen vakti alışverişe çıktık, saat 5.30- 6.00 gibi bulunduğum şehirde her zaman maç izlediğim yere doğru yola çıkarken telefondan sözlüğü açtım ve "kadrolara bi bakayım" dedim. baktım ilk 11'de gökhan zan ve umut bulut var. sonra maç izlediğim yere geldim "kardeşim biz bu sene maçları vermiyoruz" dedi. ortada öyle kalakaldım. sonra tekrar çarşıya inip arkadaşlarımın yanına geldim biraz dolandık maç izleyecek yerler zaten tıklım tıklım, biz yer ararken de zaten beşiktaş gol atmış, spikerin sesleri geliyor çevreden ve drogba diyor, sözlüğü açıyorum dany hata yaptı yazıyor millet, benim kafa iyice karıştı. golü de yemişiz benim de kafam attı "izlemiyorum" dedim eve gitmeye karar verdim. minibüs bi 25 dakika kemiksiz kalkmadı. sonra yola çıktık ama içimden öyle dua ediyorum ki "allah'ım nolur 2-1 alalım şu maçı" diye. telefona da bakmadım totem olsun diye. minibüs yolculuğu da uzun sürdü zaten, benim içim içimi yiyor kaç kaç diye ama bakmadım inat ettim. eve girerken kapıda dayanamadım sözlüğü açtım baktım "drogbaaa" yazmış herkes. 1-1 olduğunu orda öğrendim sonra eve girip televizyonu açar açmaz 2-1 oldu. ben o ara halının üstünde kendimi drogba gibi sevinirken buldum, hem de uyuşuk oyunu yüzünden birtürlü ısınamadığım ve galatasaray'ın oyun planını bozduğunu düşündüğüm drogba gibi. allah'tan evde kimse yoktu. gören deli zannederdi yemin ederim ben kendimden korktum. bu galatasaray bana kafayı yedirtecek yakındır.
