151
maçkoskop
kadro:
muslera
1
ebu
7
semih
5
ufo
2
hakan balta
3
melo
6
selçuk
7
emre
-2
engin
6
baros
3
elmander
2
zurnanin zirt dediği an:
zurna çok çabuk öttü arena’da. maçın başında trabzon’dan gelen gol haberi sessizliği maçı maçlıktan çıkardı. ne futbolcular, ne taraftarlar, ne de hocalar da heyecan kalmadı. bir umut, bir bekleyiş, tansiyonu sıfıra indirdi. maç langırt maçına dönüştü.
-
varil:
emre çolak; birkaç maç kendi ortalamasının üstünde oynamış meğerse. uzun maratonu kaldıramadı. bu fizikle futbol oynayacaksan en azından messi’nin yarısı kadar oynayacaksın. finallerin en kötü futbolcusu olarak sezonu kapattı. eğer son maçta tabelaya yansıyacak bir hamle yapamaz ise, seneye tek tük oynar, ondan sonra da ömrünü vasat altı bir anadolu takımında tamamlar. yok aksi olur da, sayesinde fener maçı kazanılırsa, o zaman da takımın bankosu olur. yani demem şu ki kaderi tek bir maça bağlı.
-
gladyatör:
selçuk inan; ayağına top geldiğinde seyrettiğimiz gösterinin futbol olduğunu anlıyoruz. topu sanki ayağıyla değil de, kafasıyla oynuyor gibi. takımı, pas trafiğine soktuğunda sonucunda mutlaka kaleye vuruş hamlesine kadar sürüklüyor. fenerbahçe’deki aleks’in koşanı, genci, istikbal vad edeni. takımdan kendisini çıkar, en az oynanan futbolun kalitesi 2 kademe düşer. yine 2 yüzde yüz gol pası çıkardı. attığı serbest vuruşta top kimin kafasına çarparsa çarpsın, hatta kimseye çarpmasın gol olacaktı.
-
borozanci:
bülent yıldırım; bizde hakemler futbolu bilmiyor. topun güzel oynanmasının engeli oluyorlar. en ufak mücadelede bir düşsün zart zurt düdük öttürüyorlar. avantaj hak getire. tek düşündükleri şey, aman sonuca etki edecek bir hata yapmamayım. maç istediği kadar kötü olabilir, yeter ki hata yapmasınlar. bu gece tam da böyle tipik kötü bir türk ligi hakemi vardı sahada. hiç hata yapmadı. hiç kavga etmezsen, dayak yememiş olursun.
-
bir soru – bir cevap:
baros ve elmander’in çıkartılıp, aydın ve sabri’yi oyuna alınması kararı niçin verildi?
her halde bir iletişim hatası vardı. 2 forvetle oynama karakteri olan galatasaray’ı, 2-0 öndeyken forvetsiz oynar duruma sokmak fatih terim’in düşüncesi olamaz. farkı artırmak için sabri’yi santrafor oynatmak için deli olmak lazım. deli olmadıklarına, ve o dakikadan sonra gol atmayıp, tabela yatmak için sokulmuşlar demektir. o zaman da bu hamle galatasaray’ı küçük düşürmüştür.
-
imparator:
grande bana göre trabzonspor maçında şampiyonluğu kaybettiğini düşünüp mızıkçılık yaptı. bahanelere sığındı, sanki bu finaller kendisine yapılmış bir haksızlıkmış gibi isyan etti. bize, grande’ye yakışır mı?. lig başlamadan bu karar alınmadı mı? madem sıkıntı olacak, madem yanlışlık var oynamasaydın. ben anlamam, kurallar her takım için geçerli. şimdi fenerbahçe’ye kaybedip eldeki kuşu uçurursa ağlamaya başlayacak. sen kendi sahanda hiçbir maçı kazanama, şampiyonluk için fener’in küme düşmesini, puanının silinmesini bekle. olmadı, trabzonspor’dan medet bekle. büyük hocaysan, büyük takımın varsa kendi işini kendin halledersin. 86. dakikaya 2-0 önde gir, galatasaraylı bir ayakkabı boyacısının bile yapmayacağı değişiklikleri yap, maçı berabere bitir. bereket fenerbahçe berabere kalmadı, hatta 3. golü attı da rahatladık.
-
ordakiler:
kesinlikle şampiyonluk maçına çıkmış bir taraftar değildi. ultraslan’ın ya parası bitti, ya fazla yoruldular. koskoca stadyumda tek bir bayrak yoktu. antrenmana giden taraftar daha iyiydi. gerçi diğer maçtan gelen kötü haberler coşkuyu bitirdi ama, iyi haber gelse ne olacaktı anlamadım. 20-25 meşale getirilmiş maça şampiyonluk kutlamaları için. eminim şampiyonluk gelseydi, hiçbir hazırlığımız yoktu. denizli’de fener’in takıldığı maçta bile biz çok daha organize, çok daha heyecanlıydık.
-
analiz:
fenerbahçe, beşiktaş’a takılınca gitti gözüyle bakılan şampiyonluk, geldi gözüyle bu gece arena’daydı. ancak bu düzeyde dolabilecek stadımız, yine de tıklım tıklım değildi. muhtemelen karaborsacıların elinde patlayan biletlerin koltukları kapalıydı. yeri gelmişken arena’da büyük maç seyretmek isteyen, fakat bilet alamayanlara tüyo vereyim. sakın karaborsadan falan bilet almayın, bilet bitti denilen maça gelin. yarı fiyatına bilet alır maça girersin. her maça gelmeyeceksen, sadece büyük maçlar için kombine alacaksan sakın alma.
işte böyle bir taraftarla olası şampiyon olacağımız maça çıktık. hoca locadaydı, emir komuta hasan’damı, ümit’temi anlayacaktık. takımda tek değişiklik, oynatılmaya oynatılmaya futbolu, gol atmayı unutturulmuş baroş vard, neco’nun yerine. emre’nin yerine de aydın’la başlasa benim çıkardığım 11 olacaktı, neyse buna da razıydık. baros neticede golcüydü. golcü gol atamadıkça sıkıntıya girer, kötü oynar, bencilleşir, takıma zarar verir. tamam da atarsa da arkası gelir. yüze yüze kuyruğuna getirdiğimiz post işi, son maça gelmişiz baros’u hazırlayamadılar. o da tıpkı emre çolak gibi kaderi fener maçına bağlı futbolcuların başında. fener’e koyması da yetmez, bizi ipten alıp, şampiyonluğu sadece onun sayesinde almamız lazım. yok be o da yetmez, baros gidici, en azından anılarda güzel kalabilir di. şu son maça kadar kalmasaydı gol atma işi.
yinede taraftarın gök gürlemesi, santra vuruşu, naralarıyla başladı maç. takım kendinden emin top çevirmelere çabuk başladı. bir delik bulup, tabelayı erkene alıp, antenleri trabzon’a çevirecekti. stadyumdaki sessizlik pek dikkatimizi çekmedi, daha maçların başıydı. selçuk’un serbest vuruşunu seyrettik. mutlaka iyi yere vurmuştur, top barajdan sekip ah larla kornere gitti. vamos bien di, iyi gidiyorduk. soldan atılan kornerleri de selçuk kullanıyordu, belki üşendi, belik maçın daha başıydı aceleye gerek yok diye düşündü. engin baytar’a attırdı. top pitbull’a 2-3 metre varken biz gol diye bağırmaya başlamıştık.
o da neyin nesi? trabzon’da meğerse çok erken gelen bir fener golü varmış. olsun biz kendi işimize bakalım dı, nasıl olsa trabzonspor bu maçı kaybetmeyecekti. trabzon’da oynanan maçta olduğu gibi, yine 1-2 dakika top dolastırılarak, 30-40 pas yaparak topu yine emre ile buluşturdular. yine bir büyük takım golü kaçırılmış oldu, devamında yine bir serbest vuruş golüyle tabela alındı. bu durumda çok maç seyretmiş biri olarak aynı duygulardaydım. maça taraftar artık bakmaz bu dakikadan sonra. herkes diğer maçı dinlemeye başlar. fener’in ikinci golü de gelince sahadaki futbolcular sessizlikten maçı bıraktılar, kadıköy’ü düşünmeye başladılar. devreye tam girerken, hatta girmişken gol sesi geldi.
ikinci yarı, 2. golün sesini beklemekle geçiyordu. beşiktaş farkın açılmaması rezil olmamak peşindeydi. ligin en kötü teknik direktörü onlardaydı. unu eleyip elekleri tavana asmış futbolcular onlardaydı. en iyi futbolcuları fernandez’in topla buluşması engellenmişti. bu maç böyle bitecekti bitmesine de diğer maç ne olacaktı acaba? takım kötü oynuyordu ama bir çok daha fazla sırıtıyordu. fatih terim’in prens kontenjanından, ben bilirim siz bilmezsiniz tafrasından oynayan emre çolak sabri’yle yer değiştirdi. koleradan kurtulalım derken vereme yakalanmıştık. sabri futbolu satranç oynar gibi oynadı. topla 18 içinde buluştuğunda ne yapacağını yarım dakika düşündü, tabi sonunda kaptırdı. önce elmander, sonra baros oyundan çıktı. inanılır gibi değil di, 2 dakikada durum 2-2 ye geldi. bilenler, fener aman beraberlik golünü yemesin diye duaya başladılar. eğer böyle bir netice olsaydı o stadyum o travmayı atlatamazdı. arena’yı bilmem ama ben travmaya girmiş durumdayım.öyle bir maç oldu ki pis ligimizin gazozuna oynanan bir maçı olarak kayıtlara geçti. maçın neticesi hiç bir takıma yaramadı, cacıktan sonra gazoz içip yediklerimizi sindirmeye çalışalım.
fenerbahçe 3. golü attıktan sonra, yenilelim isterdim. benim için kadıköy’e 3 puan önde gitmekle, 2 puan geride gitmek arasında fark yoktur demiştim. yanılmışım, varmış,keşke geriden gitseymişik. beraberliğin bize yaraması beni hiç memnun etmedi. 9 puanlık farkı, 5 maçta yarım puana indiren galatasaraylı futbolcular beraberliğe oynarlar ise maçtan sonra sakın kimse ağlamasın. kimse de bize niye final oynattılar diye federasyona küfür edip, yenilgiye kılıf aramasın.
büyük takımsan, kadıköy'e gidip, kupayı alacak florya'ya getireceksin.
