madem gideceksin, neden galatasaray’lı olduğunu açıklıyorsun be kardeşim. her insan hata yapabilir ancak bu hatanın bedelini hayatın boyunca ödeyeceksin. hem dönek olarak anılacak hem de pişmanlık yakandan düşmeyecek...
fenerbahçe ile şampiyonlar ligi kupasını kaldırsan bile, seni gören insanlarda hep bir memnuniyetsizlik olacak.
şahsen ben takımıma 6 ay önce “sapına kadar fenerliyim” diyen bir adam gelse ilk hatasını beklerim. isteyerek vereceğim bir refleks olmasa da “bundan adam olmaz” hissiyatı uyandırır içimde. dediğin gibi, bilerek, isteyerek vereceğim bir tepkiden ziyade, iç güdüsel olarak böyle bir reaksiyon vereceğimi tahmin edebiliyorum.
yalnızca fenerli olduğu için değil!
daha transfer olacağı takım belli olmadan fenerli olduğunu açıklayıp, sonrasında da “daha fazla para” uğruna bize gelmişse ben bu durumu oyuncunun ya saftirikliğine bağlarım ya da paragözlüğüne...
hem paragöz hem saftirik hem de iyi futbolcu da olabilir pek tabii... ancak olaya mert hakan özelinde bakıldığında, sinirleri o kadar da kuvvetli bir karakteri olmadığını, duygusal tepkiler veren bir mizacı olduğunu gözlemliyorum. bu gözlemin, sivasspor’un ilk puan kayıplarını yaşadığı dönemde mert hakan’ın maç sonrasında verdiği röportajlarında abartılı olarak sunduğu hakem serzenişlerinden peydah olduğunu da belirteyim.
henüz şampiyonluk yarışında, hem de yarışta rakibi olan takımlara transferi gündemdeyken tarafını bu kadar belli etmesi yeteri kadar saçma bir davranıştı zaten. bunun üzerine bir de bir dolu itham riski alarak(u: imza atacağı takımın çıkarlarını gözeterek performans göstermesi ithamlarını kastediyorum) tercih ettiğini ima ettiği takım yerine, ezeli rakibini, hem de ayan beyan para uğruna, tercih etmesiyle birlikte allah bizi kendisinden korumuş diyorum. züğürt tesellisi değil, ciddi bir yaklaşımla bunu söylüyorum.
bize
arda turan,
emre belözoğlu travmaları yaşatacak adamlardan gına geldi artık. bize
emre akbaba gibi karakterler gerekiyor. ancak türkiye içerisinde yetişmiş böylesi bir karakter olma ihtimali oldukça zayıf. örneklere baktığımızda hepsinin “falsolu” bir tarafı mutlaka beliriveriyor.
ben bir
bülent korkmaz‘i gördüm. zira emre akbaba da fransa’da yetişmiş...
