4772
eskiden daha fanatiktim. yani $öyle 80lere geri dönüp baktigimda, maç kaybettigimizde kafami duvarlara vura vura aglardim. yenilgiye tahammülüm yoktu. neden yenildiler diye küfür etmek yerine, yenildiler diye sinirden aglar, kafami duvarlara vururdum. nasil bu kadar fanatik oldugumu da bilmiyorum. yani tamam babam fanatikti de, ailemden 2000 km uzakta ya$adigim için babami pek görme firsatim olmazdi. yaz tatilinden, yaz tatiline.
neyse, yillar geçti, 20li ya$lara geldim, yenildiginde sinirden aglayan degil, küfür eden birine evrildim. nasil yenilirler, tonla para aliyolar, biraz ko$saniz ya hmnaoym falan..
bu bir süre böyle devam etti, taa ki 30lu ya$lara kadar.
29 ya$inda evlendim, e$im fenerli ama fanatik degildi ($imdi 7 sene sonra hala fenerli ama çocuklara gs-store'dan ali$veri$ yapiyo) evde lig tv vardi, maç izliyoduk falan. o izlemiyodu da, öyle takiliyodu i$te, genelde kitap falan okuyodu.
bir gün gs-ba$ak$ehir maçin izliyorum, çoluk çocuk yok daha, hacc'a falan da gitmemi$im, son dakikada golü yeyip maç 1-1 bitmedi mi? dizimde yatiyodu, ben golü yeyince öyle bir siçrami$im ki, hatun uykuda korktu ve cani incindi.
hay sçayim dedim böyle i$e. hatun'a mi üzülsem, yedigimiz gole mi sinir olsam, öyle kalakaldim, çiktim di$ari, yaktim bi sigara (2011 de biraktim).
sonra seneler seneleri kovaladi, $ike olaylari patlak verdi ve benim futbolda adaletet olan inancim derin bir sarsintiya ugradi. sneijder gelene kadar $ike olaylarindan sonra lig tv aboneligim yoktu. sneijder geldiginde bir yarim sene falan üyelik yapmi$tim, fakat sonra yine iptal ettim, lakin bu sefer nedeni farkli idi.
zira bir çocuk bekliyorduk..
hatun; maç izlerken kendini kaybediyorsun, küfür ediyorsun, agresif oluyorsun, misafir davetlerini, bo$ zamanlari maçlara göre ayarliyosun, çocuklarin sana benzemesini istemem, dedi.
valla ne deyim, haklisin dedim.
bugün ya$im 36 ve iki çocuk babasiyim.
bir $eyi farkettim ki, sevmek için görmeme gerek yok! galatasaray sevgimde çocuklugumdan beri en ufak bir eksilme yok. tek fark, artik maçlari takip et(de)miyorum. arada bir tek tük periscope'tan biraz izliyorum ama inanin 2 çocuk olunca bazen sçmaya bile vaktiniz olmuyor.
ha bir de $u var. 2 yildir kanserojen bir futbol ortaya koyan takimimi izlememek te hatta bir fayda görüyorum. izleyip kanser mi olayim abi. yenersek golleri izliyorum, yetiyor, berabere kaldigimiz veya yenildigimiz maçlarda golleri bile izlemiyorum.
galatasaray sevgim böyle bir $ey i$te. maç izlemem ama her gün sözlükte bir $eyler karalamaya çali$irim, iphone'umda ekran korumaligi olarak büyük oglumun gs formali fotografi vardir, kolumda sari kirmizi bileklik, ofisimdeki miknatislar sari kirmizidir ve daha nice sari kirmizi detaylar.
sari kirmizi iliklerimize i$lemi$ artik. sanirim büyük oglana da biraz bula$ti. $imdilik küçük oldugu için maç izlemek istemiyo ama yolda dhl kamyonu gördügünde "baba, bak galatasaray" diyo.
umarim benim gibi fanatik olup kafalarini duvarlara vurmazlar. saglikli taraftar olsunlar, iyi günde oldugu gibi kötü günde de takimlarinin yaninda yerlerini alsinlar. hatta çekirdekçi tayfa olsunlar yeter.
zira her $eyin fazlasi zarar. sevginin bile..
