yazarlık yolunda ilk entry'mi, bir numarada kalacak entry'mi, kendisine ayırmak istediğim efsane 1 numara.
yaşım itibariyle
hagi'yi doya doya izleyemedim. hagi'li yıllar çocukluk yıllarıma denk geldiği için, neyin ne olduğunu, izlediğimiz başarıların ne kadar büyük başarılar olduğunu belki de anlayamadık. ama şükürler olsun ki muslera'yı doya doya izleyebildim. uzun yıllar verdiği üst düzey performans ile, karakteri ile, duruşu ile, kazandığı kazandırdığı kupalar ile kulüp tarihinde sayacağımız efsaneler arasında yerini aldı.
kendisi hakkında entry girerken bile bendeki yerini gönlümüzdeki değerini yeteri kadar güzel anlatamayacak olmanın hüznü var.
korkuyorum sözlük. ona veda edeceğimiz günler maalesef ki yakın. onu sahada son kez galatasaray formasıyla izleyeceğim günü düşünürken gözlerim doluyor. muhtemelen ağlayacak armayı öpecek gözyaşlarıyla. gülüşüyle içimizi ısıtan adamı sahada o halde gördüğümde eminim ki hüngür hüngür ağlayacağım. arkasından hazırlanacak her videoda tekrar tekrar ağlayacağım.
13 ağustos 2016 beşiktaş galatasaray maçında son penaltıdan sonraki dansına koy yavaş tempo hababam sınıfı müziğini salya sümük giderim.
umarım senden sonra 1 numara emekli edilir kaptan. vedaları pek beceremeyen bir kulübüz ama senin vedan çok başka olacak eminim.
(bkz:
bay haksız rekabet)