hocanın hepimizin bildiği sebeplerden ötürü ağzını açmamasından dolayı meydanı boş bulup esip gürleyen, kendince algı yaratmaya çalışan,o baş parmağının köküne yerleştirdiği kalemiyle kendine ben adeta bir guardiolayım havası verdiğini zanneden, ancak hocanın çaylak yıllarındaki kadar bile başarısı olmayan haşortmanlı teknik direktör kişisi.
ah şu ortam hocanın demeçlerine müsait olsaydı da görseydik kendisini. seneye alanyanın başına geçerdi herhalde.
uzun bir süre daha şu an olduğun kulübede olman dileğiyle.
aynı modelin yaşça büyük ve filozof versiyonu için (bkz:
şenol güneş)