ahmet çakır'ın hıncal uluç'tan bahsederken ismini anmak yerine
gülen gazeteci sıfatını kullandığı eser. kitabı okurken "ismini bile telafuz etmek istemiyorum" havası buram buram esmektedir.
eser ayrıca bitimine yakın suat kaya'nın fatih terim'e yazdığı mektup ile duygulandırır, boğazı düğümler.