şu maçı, hatta tüm sezonu, sahada oynanan futbolu baz alarak değerlendirirsek, fenerbahçenin kazanabileceğini/şampiyon olabileceğini nasıl düşünebiliyor insanlar anlamıyorum. uçan kaçan, medyada inanılmaz övülen fenerbahçe sadece ve sadece arka arkaya 2 (yazıyla iki) maç kazandı. ilkinde iyi oynadılar, sözüm yok (bkz:
11 şubat 2018 istanbul başakşehir fenerbahçe maçı), ikinci maçta ise klasik büyük maçlarda parlamaya çalışan ve kadıköy deplasmanına ofansif anlayışla çıkan, wagner love'sız hikmet karaman'ın alanyası ile oynadılar (bkz:
17 şubat 2018 fenerbahçe alanyaspor maçı). kaldıki o maçta bile iyi oynadıklarını düşünmüyorum; maçın başındaki pozisyonlardan biri gol olsa (wagner love olsa), maç çok farklı bir yere gidebilirdi. bu maçlardan önceki iki maçın ilkinde, evlerinde gençlere puan bıraktılar (bkz:
3 şubat 2018 fenerbahçe gençlerbirliği maçı), ikincide giresun'u hakem ittirmesiyle yendiler (bkz:
7 şubat 2018 fenerbahçe giresunspor maçı). zaten bu maçtan sonra aykut kocaman klasik ağlamasını yaptı ve 'biz şampiyon olamayız, ühü' zırvasını ortaya attı. fenerbahçeyi potaya sokan bizim anlamsız puan kayıplarımız oldu. son iki maçta hakem hataları olması temiz 4 puanımız olacaktı. bu bakımlardan, deplasman performansımızı yükseltebilirsek, kuş kardeşlerin maç skorlarının bizi hiçbir şekilde bağlayacağını düşünmüyorum. ha deplasman performansımızı artırabilir miyiz; sanırım buna fatih hocanın bile ümidi yok.